Triest

Je machtsspelletjes zijn over. Je hebt geen macht meer over mij. Tijd voor je volgende slachtoffer.

Afgelopen weekend zou mijn zoon uit gaan. Het was de bedoeling dat hij eerst met de trein naar een vriend zou gaan. Omdat ik moest werken zou ik hem dan s'ochtends van het station ophalen.
s'Avonds berichtte zijn vriend dat hij bij zijn vader was, hier in de buurt en daarom mijn zoon op weg naar huis kwam halen. 
Die jongen heeft tenminste een vader. Zo triest, mijn zoon heeft alleen een verwekker. Het deed me zo'n pijn te weten dat hij nooit een vader gehad heeft. We hebben er niet meer over gesproken maar het moet toch vreselijk zijn wanneer je hoort dat je vriend bij zijn vader is terwijl je zelf genegeerd wordt door je vader. 
Gelukkig is het wel een bewijs van het narcisme van zijn verwekker en hoef ik daar niet meer uitleg over te geven. Hij weet hoe zijn "vader" is en ik merk dat hij ook steeds meer afkeer ten opzichte van zijn verwekker krijgt. Blijft vreselijk voor een kind, hoe oud hij ook is, om te weten dat je "vader" niets om je geeft, je als zijn bezit en gebruiksvoorwerp ziet en totaal geen interesse in je toont.
Als mijn zoon jarig is toont hij interesse om zijn del te laten zien wat hij een goede vader is, alleen eigenbelang dus. Dan neemt hij hem mee uit eten en naar de bioscoop om tegenover anderen te kunnen vertellen wat hij allemaal voor zijn zoons verjaardag gedaan heeft en iedereen trapt er in.