Coronacrisis
Je machtsspelletjes zijn over.
Je hebt geen macht meer over mij.
Tijd voor je volgende slachtoffer.
We zitten midden in de coronacrisis. Wat een hel voor vele mensen. Gelukkig kan ik gewoon de deur uit om te gaan werken wat betreft mijn baan met hoofdinkomsten. Mijn andere baan ligt helemaal stil maar gelukkig heb ik daar begin vorige maand mijn contract met vaste uren voor getekend.
Soms denk ik dat het zo heeft moeten zijn. Mijn lijf schreeuwde om rust. Alles doet me pijn. Daarbij roep ik al jaren dat er ooit iets gaat gebeuren om het probleem van overbevolking op te lossen. Ik dacht altijd aan een natuurramp waarbij veel mensen om zouden komen, iets wat al regelmatig gebeurt, maar een pandemie met zo'n impact had ik niet verwacht. Een natuurlijke opruiming die voor heel veel ellende zorgt maar volgens mij noodzakelijk was.
Maar goed, vanavond bedacht ik me hoe gelukkig ik moet zijn omdat mijn nex nu mijn ex is. Stel je voor dat ik nu iedere dag met hem opgescheept had gezeten. Ik de ochtenden aan het werk, hij de hele dag thuis en wanneer ik thuis kom, komt meneer net uit zijn bed vallen om koffie voor zichzelf te pakken en weer naar zijn pc te verdwijnen waar hij vervolgens tot ver in de nacht alle verkoopsites afstruint en zit te gamen. Zelfmoordneigingen komen naar boven alleen al bij het idee.
Meteen daarna kwam het besef dat zijn nieuwe liefje haar werk niet mag doen. Contactberoepen zijn voorlopig verboden. OMG, wat een hel voor haar. Maar wat gun ik het haar om 24/7 met hem opgescheept te zitten. Zij heeft haar bedrijf aan huis dus vooralsnog krijgt zij geen overheidssteun, geen inkomsten en een loser die maar een paar honderd euro aan inkomsten heeft, en afhankelijk is van haar. Hij zal geen cent uittrekken voor noodzakelijke kosten. Hij ziet zijn geld als zakgeld, om leuke dingen van te doen en kopen. Ik hoop dat ze hem nu leert kennen, ik hoop dat ze spijt heeft als haren op haar hoofd. Ze zit gevangen in haar eigen huis met een negatieve parasiet die de ernst van de situatie niet in ziet. Hoe lang gaat dit duren? Hoe lang gaat ze dit volhouden? Wat ben ik haar dankbaar! Dankbaar omdat ze hem bij me weggehaald heeft. Wat ben ik een gelukkig mens. Ik kan gewoon naar mijn werk, mijn zoon kan gewoon werken en zij zit aan huis gekluisterd met mijn nex. Karma?
Ik ben benieuwt hoe dit afloopt.
We zitten midden in de coronacrisis. Wat een hel voor vele mensen. Gelukkig kan ik gewoon de deur uit om te gaan werken wat betreft mijn baan met hoofdinkomsten. Mijn andere baan ligt helemaal stil maar gelukkig heb ik daar begin vorige maand mijn contract met vaste uren voor getekend.
Soms denk ik dat het zo heeft moeten zijn. Mijn lijf schreeuwde om rust. Alles doet me pijn. Daarbij roep ik al jaren dat er ooit iets gaat gebeuren om het probleem van overbevolking op te lossen. Ik dacht altijd aan een natuurramp waarbij veel mensen om zouden komen, iets wat al regelmatig gebeurt, maar een pandemie met zo'n impact had ik niet verwacht. Een natuurlijke opruiming die voor heel veel ellende zorgt maar volgens mij noodzakelijk was.
Maar goed, vanavond bedacht ik me hoe gelukkig ik moet zijn omdat mijn nex nu mijn ex is. Stel je voor dat ik nu iedere dag met hem opgescheept had gezeten. Ik de ochtenden aan het werk, hij de hele dag thuis en wanneer ik thuis kom, komt meneer net uit zijn bed vallen om koffie voor zichzelf te pakken en weer naar zijn pc te verdwijnen waar hij vervolgens tot ver in de nacht alle verkoopsites afstruint en zit te gamen. Zelfmoordneigingen komen naar boven alleen al bij het idee.
Meteen daarna kwam het besef dat zijn nieuwe liefje haar werk niet mag doen. Contactberoepen zijn voorlopig verboden. OMG, wat een hel voor haar. Maar wat gun ik het haar om 24/7 met hem opgescheept te zitten. Zij heeft haar bedrijf aan huis dus vooralsnog krijgt zij geen overheidssteun, geen inkomsten en een loser die maar een paar honderd euro aan inkomsten heeft, en afhankelijk is van haar. Hij zal geen cent uittrekken voor noodzakelijke kosten. Hij ziet zijn geld als zakgeld, om leuke dingen van te doen en kopen. Ik hoop dat ze hem nu leert kennen, ik hoop dat ze spijt heeft als haren op haar hoofd. Ze zit gevangen in haar eigen huis met een negatieve parasiet die de ernst van de situatie niet in ziet. Hoe lang gaat dit duren? Hoe lang gaat ze dit volhouden? Wat ben ik haar dankbaar! Dankbaar omdat ze hem bij me weggehaald heeft. Wat ben ik een gelukkig mens. Ik kan gewoon naar mijn werk, mijn zoon kan gewoon werken en zij zit aan huis gekluisterd met mijn nex. Karma?
Ik ben benieuwt hoe dit afloopt.
Reacties
Een reactie posten