Kerst in aantocht

Je machtsspelletjes zijn over. Je hebt geen macht meer over mij. Tijd voor je volgende slachtoffer.

Zoonlief kwam vanmiddag thuis van zijn werk en vertelde dat hij met zijn verwekker naar de kerstshow in een tuincentrum ging. 

Gezellig, mijn nex was altijd als een kind zo blij met kerstversiering. Hij  zei altijd dat hij gek was op de kerstdagen maar hij was alleen maar gek op de versiering. Het kerstgevoel, het samen zijn wat volgens de meeste mensen "kerstmis" is, heeft nex nooit aan mee gedaan. Ik zat altijd alleen vanaf de eerste dag dat we samenwoonden. Nadat onze zoon geboren is, is er niets veranderd. Door mijn nex kent zelfs mijn zoon geen kerstgevoel omdat hij dat nooit meegekregen heeft.

Nex toeterde toen hij voor de deur stond, iets waar ik al een hekel aan heb. Kom van je luie reet af en loop naar de bel of stuur desnoods een appje maar toeteren voor de deur klinkt voor mij als ,,KOMEN, NU". Maar goed, ze gingen samen op stap. 

Uren later kwamen ze terug en zoonlief had de handen vol kerstartikelen, kadootjes voor mij en kerstversiering voor op zijn kamer. Nex hielp even mee met uitladen, goedzak die hij is. Hij loopt naar binnen voor een bakkie koffie, gaat zitten en zit net als altijd stom te lullen omdat hij niets te zeggen heeft en van mijn geen boe of bah krijgt. Ik maak een bakkie koffie en zeg tegen zoonlief dat hij het aan zijn verwekker moet geven waarop deze vraagt of er wat in zit. Mijn zoon en ik zeiden allebei "nee". waarop mijn geheugen op volle toeren werkte om te bedenken wat hij in zijn koffie moest. Ik wist het gewoon niet meer dus gaf hem ook niks, reageerde niet en hij vroeg niets. Onvoorstelbaar dat ik niet meer wist wat hij al die jaren in zijn koffie deed, ik wist het gewoon echt niet. Ha, dat zal hij niet leuk gevonden hebben.

Mijn zoon pakte zijn kerstversiering om aan mij te laten zien en ontdekte een vlek op iets. Iets waar hij niet tegen kan. Als er iemand alles netjes en schoon houdt is het mijn zoon. Hij pakt een doek en zegt, hier kan ik niet tegen, dat moet er af waarop nex zich omdraait naar mij en zegt:,, dat heeft hij van mij, daar kan ik ook niet tegen." Ik probeerde mijn lach in te houden maar toen mijn zoon mij aankeek lukte dat niet meer. Als er iemand een gore vetklep is, is het mijn nex. Iets waar mijn zoon en ik ons altijd aan geërgerd hebben. Zijn kamer, zijn auto, één grote bende. Ik hield me in maar wilde het liefst tegen nex zeggen dat het volgens zijn moeder maar goed is dat mijn zoon het karakter van mij heeft. 

Nex vertelde dat wanneer hij een vlieg of een haar op de vensterbank zag, deze meteen weg moest omdat hij daar niet tegen kan. Haha, oke, het zal wel maar wij weten dat hij het dan op de grond gooit en tegen haar zal zeggen: ,,er ligt een dooie vlieg op de grond", waarop zij het zal oprapen en hij er van af is. Ik weet zo goed hoe hij het doet en het gekke is dat je er met open ogen intrapt.

Doordat ik zo moest lachen om de stomme opmerking van nex droop hij al weer gauw af. Verdorie werd hij weer in de zeik genomen. De stumperd. 

Zoonlief en ik keken elkaar aan toen hij weg was en lagen in een deuk. Hoe durft hij te zeggen dat zoonlief iets van hem heeft. Die jongen heeft niets van zijn verwekker, gelukkig.