Geld
Geld staat bij jou altijd op de tweede plaats. Jij bovenaan, gevolgd door geld wat je pakt waar je het pakken kunt. Verdienen door te werken lukt je niet, pakken waar je het pakken kunt is veel makkelijker.
Ik zette vroeger mijn tas met portemonnee gewoon in de woonkamer. Je liet 2 vrienden bij ons op de bank slapen en de volgende morgen was er 100 gulden uit mijn portemonnee. Ik vroeg je of 1 van je vrienden dat gedaan kon hebben. Jij wist het niet, dat kon zo maar. Je sprak je vriend er niet eens op aan wat voor jou doen heel vreemd was. Jouw reactie op bepaalde dingen liet mij zien hoe het werkelijk in elkaar stak. Wanneer jij het niet gepakt had was je woest geworden en had je hem er meteen op aan gesproken maar je zei er niks over en dat was voor mij duidelijk genoeg. Het was voor jou een goed excuus dat je vrienden bleven slapen, dat gaf jou een vrijbrief om te pakken wat je wilde zodat ik jou er niet van zou verdenken. En inderdaad, dat kwam toen nog niet eens bij me op, ik had toen nog alle vertrouwen in je.
We kochten kerstcadeautjes bij de Office. Ik had veel contant geld bij en liet jouw afrekenen omdat ik wist dat je het gênant vond wanneer ik als vrouw afrekende en jij er als man bij stond. Dus gunde ik je het interessant doen, een hele pak geld in de hand hebben en het eerst allemaal uitspreiden zodat iedereen kon zien dat je een zeer welvarend persoon was (leek). Je had niet in de gaten dat de meeste mensen zich zouden afvragen hoe jij aan dat geld kwam want je liep er bij als een "Tokkie" en iedereen weet dat er dan iets niet klopt.
Maar zo gebeurde het, jij rekende ruim 2000 euro af en bij thuiskomst bleek dat er 100 euro te weinig in mijn portemonnee zat. Ik wees jou er op en jouw reactie maakte alles weer duidelijk. Ik weet het niet, zei je, ik kan die mensen wel bellen om te vragen of ik 100 euro te veel heb gegeven. Jij gaf nooit te veel want geld was (is) je grootste liefde.
Dit zei genoeg, wanneer jij het geld niet had gepakt was je in de auto gestapt, terug gereden en had je daar een hoop stampei staan maken dat je je geld terug moest hebben. Ik kon je daar wel op aanspreken maar ik wist dat het geen zin had omdat je alles bij elkaar zou liegen en ik het toch niet zou winnen van je. Dus ik liet het maar zo en ben vanaf dat moment al mijn geld en waardevolle spullen voor je gaan verstoppen. Zo gauw je ook maar kon vermoeden waar het te vinden was had ik al weer een nieuwe plek gevonden. Wat zul je vaak het huis nagezocht hebben wanneer ik niet thuis was.
De sieraden van mijn overleden ouders had ik zo ver weg gestopt zodat ik zeker wist dat je ze niet zou vinden. Later heb ik ze bij mijn zus neer gelegd voor het geval ik zou overlijden en jij er dan alsnog mee vandoor zou gaan.
Ik woonde nog bij mijn ouders toen mijn moeder me vertelde dat ze regelmatig geld mistte. Mijn moeder hield haar inkomsten en uitgaven altijd heel goed bij, zo secuur als ze met alles was. Ze borg haar geld altijd goed op en wist precies hoeveel ze had liggen. Op zekere dag vertelde ze mij dat ze regelmatig geld mistte en dat ze zeker wist dat ik het weggehaald had. Ik heb het haar heel lang kwalijk genomen dat ze mij daar van verdacht maar volgens haar was ik de enige die op die momenten thuis geweest was. Jaren later kwam bij mij het besef dat jij er op die momenten ook was en als ik het niet gepakt had moest jij het wel geweest zijn. Waarom viel dat kwartje niet eerder?
Geld weg halen deed je bij de mensen waar je in huis woonde en bij iedereen waar je het pakken kon. Iets wat je nooit afleert, de hebzucht naar geld is bij jou ziekelijk net als de rest van je karakter. Nu heb je het perfecte slachtoffer, ze werkt de hele week, verdient behoorlijk en trapt in al je leugens. Geen wonder dat je nu zo gelukkig bent.
Wanneer ik eens wat kocht, of onze zoon was je eerste vraag altijd wat het wel niet gekost had. Als we daar op antwoordden was het eerste wat je zei: Toe maar. Jij wist ook altijd waar we dat goedkoper hadden kunnen krijgen al hadden we het hele internet afgezocht voor de beste prijs. Jij had een adres waar het nog goedkoper was. Wat wij kochten was altijd te duur of onnodig, wat jij kocht was altijd bijna voor niks en noodzaak. Je gunde ons gewoon niks.
Als we eens gingen winkelen mocht ik nooit kijken naar artikelen die voor jou niet interessant waren. Zelf stond je minuten lang te kijken bij hebbedingetjes voor je zelf. Met alles wat je in je had probeerde je mij er dan van te overtuigen waar het bepaalde artikel goed voor was. Zo blij als een klein kind was je wanneer het weer door me gekocht werd. 2 weken later stond het dan weer op ,,marktplaats"en ging het geld weer bij jou in de pocket.
Wanneer je in de winkel stond en moest afrekenen trok je altijd een dik pak geld uit je zak. Dat gaf je het gevoel dat je iemand was. Een portemonnee wilde je niet want dan kon niemand zien wat er in zat. Nee, jij wilde iedereen dat pak geld laten zien. Geen werk, nooit gewerkt zelfs, in een grote auto rijden van het geld van een ander en dan een pak geld uit je zak trekken. Ja, dan ben je iemand. Je dacht dat mensen dan tegen je op keken, je hebt voor je zelf een fantasiewereld gecreëerd. Ik was te nuchter om daar in mee te gaan, ik schaamde me zelfs voor je.
Als je iets op je favoriete verkoopplaats zet is het altijd of nieuw of maar 1 keer gebruikt, daar ben je dan ook stellig van overtuigd. Als een ander iets wil verkopen en zegt dat het nieuw is beweer je altijd dat jij kunt zien dat het niet nieuw of weinig gebruikt is.
Ook zei je altijd dat geld lekker ruikt en dat jij kunt ruiken of het geld echt is of niet. Een verfrommeld briefje wilde je niet, geld moest er voor jou perfect uit zien. Waarschijnlijk had je het liefst gehad dat ik je geld nog zou strijken. De laatste maanden streek ik je shirts niet eens meer. Als jij er bij wilt lopen als een "Tokkie" hoef je ook geen gestreken shirt aan, was mijn gedachte hier achter. Dacht je nou werkelijk dat ik je shirts zou strijken zodat je er bij die del fatsoenlijk bij zou lopen?!
Ik vond een mooi stukje:
Ik zette vroeger mijn tas met portemonnee gewoon in de woonkamer. Je liet 2 vrienden bij ons op de bank slapen en de volgende morgen was er 100 gulden uit mijn portemonnee. Ik vroeg je of 1 van je vrienden dat gedaan kon hebben. Jij wist het niet, dat kon zo maar. Je sprak je vriend er niet eens op aan wat voor jou doen heel vreemd was. Jouw reactie op bepaalde dingen liet mij zien hoe het werkelijk in elkaar stak. Wanneer jij het niet gepakt had was je woest geworden en had je hem er meteen op aan gesproken maar je zei er niks over en dat was voor mij duidelijk genoeg. Het was voor jou een goed excuus dat je vrienden bleven slapen, dat gaf jou een vrijbrief om te pakken wat je wilde zodat ik jou er niet van zou verdenken. En inderdaad, dat kwam toen nog niet eens bij me op, ik had toen nog alle vertrouwen in je.
We kochten kerstcadeautjes bij de Office. Ik had veel contant geld bij en liet jouw afrekenen omdat ik wist dat je het gênant vond wanneer ik als vrouw afrekende en jij er als man bij stond. Dus gunde ik je het interessant doen, een hele pak geld in de hand hebben en het eerst allemaal uitspreiden zodat iedereen kon zien dat je een zeer welvarend persoon was (leek). Je had niet in de gaten dat de meeste mensen zich zouden afvragen hoe jij aan dat geld kwam want je liep er bij als een "Tokkie" en iedereen weet dat er dan iets niet klopt.
Maar zo gebeurde het, jij rekende ruim 2000 euro af en bij thuiskomst bleek dat er 100 euro te weinig in mijn portemonnee zat. Ik wees jou er op en jouw reactie maakte alles weer duidelijk. Ik weet het niet, zei je, ik kan die mensen wel bellen om te vragen of ik 100 euro te veel heb gegeven. Jij gaf nooit te veel want geld was (is) je grootste liefde.
Dit zei genoeg, wanneer jij het geld niet had gepakt was je in de auto gestapt, terug gereden en had je daar een hoop stampei staan maken dat je je geld terug moest hebben. Ik kon je daar wel op aanspreken maar ik wist dat het geen zin had omdat je alles bij elkaar zou liegen en ik het toch niet zou winnen van je. Dus ik liet het maar zo en ben vanaf dat moment al mijn geld en waardevolle spullen voor je gaan verstoppen. Zo gauw je ook maar kon vermoeden waar het te vinden was had ik al weer een nieuwe plek gevonden. Wat zul je vaak het huis nagezocht hebben wanneer ik niet thuis was.
De sieraden van mijn overleden ouders had ik zo ver weg gestopt zodat ik zeker wist dat je ze niet zou vinden. Later heb ik ze bij mijn zus neer gelegd voor het geval ik zou overlijden en jij er dan alsnog mee vandoor zou gaan.
Ik woonde nog bij mijn ouders toen mijn moeder me vertelde dat ze regelmatig geld mistte. Mijn moeder hield haar inkomsten en uitgaven altijd heel goed bij, zo secuur als ze met alles was. Ze borg haar geld altijd goed op en wist precies hoeveel ze had liggen. Op zekere dag vertelde ze mij dat ze regelmatig geld mistte en dat ze zeker wist dat ik het weggehaald had. Ik heb het haar heel lang kwalijk genomen dat ze mij daar van verdacht maar volgens haar was ik de enige die op die momenten thuis geweest was. Jaren later kwam bij mij het besef dat jij er op die momenten ook was en als ik het niet gepakt had moest jij het wel geweest zijn. Waarom viel dat kwartje niet eerder?
Geld weg halen deed je bij de mensen waar je in huis woonde en bij iedereen waar je het pakken kon. Iets wat je nooit afleert, de hebzucht naar geld is bij jou ziekelijk net als de rest van je karakter. Nu heb je het perfecte slachtoffer, ze werkt de hele week, verdient behoorlijk en trapt in al je leugens. Geen wonder dat je nu zo gelukkig bent.
Wanneer ik eens wat kocht, of onze zoon was je eerste vraag altijd wat het wel niet gekost had. Als we daar op antwoordden was het eerste wat je zei: Toe maar. Jij wist ook altijd waar we dat goedkoper hadden kunnen krijgen al hadden we het hele internet afgezocht voor de beste prijs. Jij had een adres waar het nog goedkoper was. Wat wij kochten was altijd te duur of onnodig, wat jij kocht was altijd bijna voor niks en noodzaak. Je gunde ons gewoon niks.
Als we eens gingen winkelen mocht ik nooit kijken naar artikelen die voor jou niet interessant waren. Zelf stond je minuten lang te kijken bij hebbedingetjes voor je zelf. Met alles wat je in je had probeerde je mij er dan van te overtuigen waar het bepaalde artikel goed voor was. Zo blij als een klein kind was je wanneer het weer door me gekocht werd. 2 weken later stond het dan weer op ,,marktplaats"en ging het geld weer bij jou in de pocket.
Wanneer je in de winkel stond en moest afrekenen trok je altijd een dik pak geld uit je zak. Dat gaf je het gevoel dat je iemand was. Een portemonnee wilde je niet want dan kon niemand zien wat er in zat. Nee, jij wilde iedereen dat pak geld laten zien. Geen werk, nooit gewerkt zelfs, in een grote auto rijden van het geld van een ander en dan een pak geld uit je zak trekken. Ja, dan ben je iemand. Je dacht dat mensen dan tegen je op keken, je hebt voor je zelf een fantasiewereld gecreëerd. Ik was te nuchter om daar in mee te gaan, ik schaamde me zelfs voor je.
Als je iets op je favoriete verkoopplaats zet is het altijd of nieuw of maar 1 keer gebruikt, daar ben je dan ook stellig van overtuigd. Als een ander iets wil verkopen en zegt dat het nieuw is beweer je altijd dat jij kunt zien dat het niet nieuw of weinig gebruikt is.
Ook zei je altijd dat geld lekker ruikt en dat jij kunt ruiken of het geld echt is of niet. Een verfrommeld briefje wilde je niet, geld moest er voor jou perfect uit zien. Waarschijnlijk had je het liefst gehad dat ik je geld nog zou strijken. De laatste maanden streek ik je shirts niet eens meer. Als jij er bij wilt lopen als een "Tokkie" hoef je ook geen gestreken shirt aan, was mijn gedachte hier achter. Dacht je nou werkelijk dat ik je shirts zou strijken zodat je er bij die del fatsoenlijk bij zou lopen?!
Ik vond een mooi stukje:
De narcist en zijn begeerte naar geld.
We hebben allemaal een beetje lust in onze harten- voor prachtige kleren, seks, lekker eten, prachtige sieraden.
Veel narcisten zijn echter vooral geobsedeerd door een grote lust naar geld.
Het is geen verlangen naar creativiteit of ondernemingschap of behulpzaamheid waardoor ze ook geld verdienen.
Reacties
Een reactie posten