Geen uitleg
Geen woord heb je met me gesproken over en sinds onze breuk. Je durft me niet eens aan te kijken. Hoeveel vragen ik ook heb, ik vraag nergens naar want ik weet dat ik geen eerlijke antwoorden zal krijgen dus het heeft geen zin. Je zult nooit weten hoeveel pijn je me hebt gedaan door me te bedriegen. Nee, wanneer je hier bent negeer ik je, zeg ik alleen het hoognodige en toon geen enkele emotie. Ik laat je zien dat het me niet interesseert en dat ik totaal geen interesse heb in jou. Je krijgt geen aandacht van me, dat haat je en dat weet ik. Op what´s appjes reageer ik met een duimpje om te laten weten dat ik het gezien heb zodat je zo min mogelijk in de picture staat.
Van mij hoef je niks meer te verwachten, geen cent want daar draait alles om bij jou. Geld en aandacht, pluk die sloerie maar kaal.
De enige keer dat je tegen me sprak was als onze zoon er bij was. Dingen die je niet bespreekt waar je kind bij is bracht jij dan ter sprake. Bewijs van je domheid. Dat gaf je een gevoel van veiligheid, denkend dat hij dan achter jou stond en om hem te laten zien hoe goed zijn vader was maar als je met mij alleen was kwam er geen woord over je lippen.
Al die jaren wist je dingen die ik zei later zo te draaien dat het in jouw voordeel was. Wanneer ik je dan zei dat je nooit luisterde werd je boos omdat je mij er van wilde overtuigen dat ik gezegd had wat jij wilde horen. Ik weet precies wat ik gezegd heb maar jij dacht het weer zo te brengen dat ik niet wijs was en zelf niet meer wist wat ik gezegd had.
Dat is zoals je zelf bent, je switchte ieder moment van mening, zei vandaag dit en morgen dat. Vandaag lust je bij wijze van spreken geen Radler en morgen koop je het omdat je het zo lekker vindt. Zo vroegen wij je regelmatig of je iets wilde en zei jij; „dat moet ik niet",vroegen wij het niet dan moest je het hebben en was je beledigd dat we het je niet gevraagd hadden.
Toen we ooit een zwangere vrouw tegen kwamen en ik zei dat ik zo'n zwangere buik zo mooi vond, vond jij dat daar niks moois aan was. Weken later kwamen we weer een hoogzwangere tegen en wat zei jij: „dat vind ik zo mooi zo'n zwangere buik." Mijn mond viel open. Je kopieerde mijn uitspraken en wist niet eens meer dat je het weken eerder zo lelijk vond. Je hebt totaal geen eigen mening, alles wordt gekopieerd.
Het nummer van de "four non blondes" vond ik prachtig, jij vond het afschuwelijk. Een week later hoorde ik dat nummer continu bij je, ik vroeg je waarom dat nummer zo hard en zo vaak moest waarop je zei dat je dat zo'n mooi nummer vond.
Op een dag had ik sla klaar gemaakt met daarin stukjes appel. Dat moet ik niet, zei je. Je vond het geen combinatie. Een paar maanden later durfde je tegen me te zeggen dat als ik eens sla maakte ik daar stukjes appel door moest doen. Ik zei, jouw antwoord terug kaatsend zoals ik vaker deed, dat ik dat een stomme combinatie vond. Dat heb je nog nooit op, zei jij.
Zelfs dat soort kleine incidenten bleven me altijd bij, ik kon het niet begrijpen. Dat was dus het bewijs van kopieren wat je altijd deed. Hoe leeg kun je zijn!? Dat verklaard ook waarom je ineens van vioolmuziek hield, je zult gehoord hebben dat zij viool speelde. Je was van het één op het andere moment gek op vioolmuziek en wilde zelf viool spelen. Zo gauw je haar in je macht hebt staat je viool op"marktplaats". Nu begrijp ik ook waarom je ineens wel doorzettingsvermogen had, je moest en je zou viool leren spelen om haar in te palmen. Nooit eerder was je een doorzetter, je gaf alles na één poging al op maar in dit geval was er meer te halen dus zette je door. Helaas ben je totaal niet muzikaal aangelegd dus het zal je toch niet lukken.
Van mij hoef je niks meer te verwachten, geen cent want daar draait alles om bij jou. Geld en aandacht, pluk die sloerie maar kaal.
De enige keer dat je tegen me sprak was als onze zoon er bij was. Dingen die je niet bespreekt waar je kind bij is bracht jij dan ter sprake. Bewijs van je domheid. Dat gaf je een gevoel van veiligheid, denkend dat hij dan achter jou stond en om hem te laten zien hoe goed zijn vader was maar als je met mij alleen was kwam er geen woord over je lippen.
Al die jaren wist je dingen die ik zei later zo te draaien dat het in jouw voordeel was. Wanneer ik je dan zei dat je nooit luisterde werd je boos omdat je mij er van wilde overtuigen dat ik gezegd had wat jij wilde horen. Ik weet precies wat ik gezegd heb maar jij dacht het weer zo te brengen dat ik niet wijs was en zelf niet meer wist wat ik gezegd had.
Dat is zoals je zelf bent, je switchte ieder moment van mening, zei vandaag dit en morgen dat. Vandaag lust je bij wijze van spreken geen Radler en morgen koop je het omdat je het zo lekker vindt. Zo vroegen wij je regelmatig of je iets wilde en zei jij; „dat moet ik niet",vroegen wij het niet dan moest je het hebben en was je beledigd dat we het je niet gevraagd hadden.
Toen we ooit een zwangere vrouw tegen kwamen en ik zei dat ik zo'n zwangere buik zo mooi vond, vond jij dat daar niks moois aan was. Weken later kwamen we weer een hoogzwangere tegen en wat zei jij: „dat vind ik zo mooi zo'n zwangere buik." Mijn mond viel open. Je kopieerde mijn uitspraken en wist niet eens meer dat je het weken eerder zo lelijk vond. Je hebt totaal geen eigen mening, alles wordt gekopieerd.
Het nummer van de "four non blondes" vond ik prachtig, jij vond het afschuwelijk. Een week later hoorde ik dat nummer continu bij je, ik vroeg je waarom dat nummer zo hard en zo vaak moest waarop je zei dat je dat zo'n mooi nummer vond.
Op een dag had ik sla klaar gemaakt met daarin stukjes appel. Dat moet ik niet, zei je. Je vond het geen combinatie. Een paar maanden later durfde je tegen me te zeggen dat als ik eens sla maakte ik daar stukjes appel door moest doen. Ik zei, jouw antwoord terug kaatsend zoals ik vaker deed, dat ik dat een stomme combinatie vond. Dat heb je nog nooit op, zei jij.
Zelfs dat soort kleine incidenten bleven me altijd bij, ik kon het niet begrijpen. Dat was dus het bewijs van kopieren wat je altijd deed. Hoe leeg kun je zijn!? Dat verklaard ook waarom je ineens van vioolmuziek hield, je zult gehoord hebben dat zij viool speelde. Je was van het één op het andere moment gek op vioolmuziek en wilde zelf viool spelen. Zo gauw je haar in je macht hebt staat je viool op"marktplaats". Nu begrijp ik ook waarom je ineens wel doorzettingsvermogen had, je moest en je zou viool leren spelen om haar in te palmen. Nooit eerder was je een doorzetter, je gaf alles na één poging al op maar in dit geval was er meer te halen dus zette je door. Helaas ben je totaal niet muzikaal aangelegd dus het zal je toch niet lukken.
Reacties
Een reactie posten