Herinneringen
Steeds weer komen er herinneringen naar boven die de kwaadaardigheid van je narcisme weer duidelijk maken.
Vanmiddag dacht ik ineens aan de keer dat ik met mijn moeder en zusje de stad in wilde.
Jij hebt van het begin af altijd onze financiën gescheiden willen houden. Jij leefde van mijn geld en jouw geld was voor je speelgoedjes, het kaarten, je uitjes, je auto en alles waar jij waarde aan hechtte. Sinds de geboorte van onze zoon werkte ik parttime omdat ik er als moeder zijnde voor hem wilde zijn en wist dat jij er niet voor hem was.
Zelfs nu ben je er niet voor hem, je kijkt totaal niet naar hem om. Liefde voor een ander heb je echt niet, alle liefde is voor jezelf. Zelfs je eigen kind betekent helemaal niks voor je. Iedere normaal begaafde vader zou zijn kind regelmatig willen zien, jij zoekt alleen contact met hem wanneer je iets van hem nodig hebt.
Mijn loon was net zo veel als een uitkering voor alleenstaanden maar ik moest daar wel een gezin van onderhouden. Nooit had ik iets voor mezelf, alles ging op aan rekeningen en boodschappen terwijl jij kocht wat je wilde en overal geld voor had.
Ik wilde dus een keer met mijn moeder en zusje de stad in maar het was eind van de maand dus ik was door het geld heen. Ik vroeg je of je wat geld voor me had maar nee, jij wilde me niks geven. Ik kon nog geen kopje koffie voor mezelf kopen maar dat was wat je wilde, mij kwetsen, mij financieel uitbuiten en vernederen.
Ik reageerde er niet op, ik was het gewend en liet je nooit merken hoe je me kwetste. Overleven was alles wat ik de afgelopen 30 jaar gedaan heb maar ik was te sterk voor je.
Je kon en kunt me niet kapot krijgen, ik kan me van alles afsluiten en wacht rustig af tot jij je straf krijgt. Wat zal ik er van genieten als jij eens echt in de put zit, gedumpt wordt of flink in je financiën gepakt wordt.
Vanmiddag vertelde iemand dat je ooit, toen wij ruzie hadden om wat voor reden dan ook met een mes in je hand tegenover me stond. Diegene die het me vertelde zei dat ze zo bang was geweest dat jij me wat aan zou doen, het was geen gewoon keukenmes maar een soort dolk vertelde ze. Ik dacht dat ik alles nog wist van de afgelopen 30 jaar maar blijkbaar heb ik dat moment heel ver weggestopt want ik weet hier niks meer van. Waarschijnlijk is dat die keer geweest dat je mijn banden lek stak zodat ik niet bij je weg kon.
Ook vertelde ze dat je ooit dagen bij mijn ouderlijk huis voor de deur hebt gestaan toen het eens uit was tussen ons. Ook dat kan ik me niet herinneren. Misschien zijn het ook geen dagen maar uren geweest maar in haar beleving waren het dagen. Als een waakhond hield je me in de gaten, vertelde ze.
Het klinkt heel aannemelijk want je wilde altijd de controle over me hebben.
Een tijd geleden vertelde je me dat er in de sauna waar je dagelijks zat (wanneer je niet bij dat hopeloze wijf was) de kluisjes opengebroken waren. Er had daar die avond een donkere man rondgelopen. Jij wist natuurlijk meteen wie die kluisjes opengebroken had en vond het nodig meteen naar de eigenaar van de sauna te gaan om te vertellen dat hij dat soort mensen niet binnen moest laten. Jij voelde je daar de manager omdat je er zo vaak kwam en bemoeide je overal mee. Je vertelde de eigenaar dat je wist wie het gedaan had. Mijn idee daarachter was meteen dat jij daar een donkere man hebt zien lopen en dat als excuus zag om daar die kluisjes open te breken. Het zou niet de eerste keer zijn dat je met die gedachte iets weggenomen hebt wat niet van jou was.
Ook zo toen je vorig jaar op je eiland zoals we dat altijd noemden een auto zag staan waar de navigatie nog tegen het raam zat. Jij vond dat diegene dat niet moest laten zitten, dan vroeg je er om dat het gejat werd. Dus wat deed je, je tikte het raampje in en pakte de navigatie er uit. Dat iemand wel eens kon vergeten dat van het raam te halen maakte jou niet uit, jij vond dat je er recht op had wanneer iemand dat er in liet zitten. Trots vertelde je het ook nog terwijl je wist dat ik er fel tegenin zou gaan. Wat haatte ik je om die achterlijke acties.
Vanmiddag dacht ik ineens aan de keer dat ik met mijn moeder en zusje de stad in wilde.
Jij hebt van het begin af altijd onze financiën gescheiden willen houden. Jij leefde van mijn geld en jouw geld was voor je speelgoedjes, het kaarten, je uitjes, je auto en alles waar jij waarde aan hechtte. Sinds de geboorte van onze zoon werkte ik parttime omdat ik er als moeder zijnde voor hem wilde zijn en wist dat jij er niet voor hem was.
Zelfs nu ben je er niet voor hem, je kijkt totaal niet naar hem om. Liefde voor een ander heb je echt niet, alle liefde is voor jezelf. Zelfs je eigen kind betekent helemaal niks voor je. Iedere normaal begaafde vader zou zijn kind regelmatig willen zien, jij zoekt alleen contact met hem wanneer je iets van hem nodig hebt.
Mijn loon was net zo veel als een uitkering voor alleenstaanden maar ik moest daar wel een gezin van onderhouden. Nooit had ik iets voor mezelf, alles ging op aan rekeningen en boodschappen terwijl jij kocht wat je wilde en overal geld voor had.
Ik wilde dus een keer met mijn moeder en zusje de stad in maar het was eind van de maand dus ik was door het geld heen. Ik vroeg je of je wat geld voor me had maar nee, jij wilde me niks geven. Ik kon nog geen kopje koffie voor mezelf kopen maar dat was wat je wilde, mij kwetsen, mij financieel uitbuiten en vernederen.
Ik reageerde er niet op, ik was het gewend en liet je nooit merken hoe je me kwetste. Overleven was alles wat ik de afgelopen 30 jaar gedaan heb maar ik was te sterk voor je.
Je kon en kunt me niet kapot krijgen, ik kan me van alles afsluiten en wacht rustig af tot jij je straf krijgt. Wat zal ik er van genieten als jij eens echt in de put zit, gedumpt wordt of flink in je financiën gepakt wordt.
Vanmiddag vertelde iemand dat je ooit, toen wij ruzie hadden om wat voor reden dan ook met een mes in je hand tegenover me stond. Diegene die het me vertelde zei dat ze zo bang was geweest dat jij me wat aan zou doen, het was geen gewoon keukenmes maar een soort dolk vertelde ze. Ik dacht dat ik alles nog wist van de afgelopen 30 jaar maar blijkbaar heb ik dat moment heel ver weggestopt want ik weet hier niks meer van. Waarschijnlijk is dat die keer geweest dat je mijn banden lek stak zodat ik niet bij je weg kon.
Ook vertelde ze dat je ooit dagen bij mijn ouderlijk huis voor de deur hebt gestaan toen het eens uit was tussen ons. Ook dat kan ik me niet herinneren. Misschien zijn het ook geen dagen maar uren geweest maar in haar beleving waren het dagen. Als een waakhond hield je me in de gaten, vertelde ze.
Het klinkt heel aannemelijk want je wilde altijd de controle over me hebben.
Een tijd geleden vertelde je me dat er in de sauna waar je dagelijks zat (wanneer je niet bij dat hopeloze wijf was) de kluisjes opengebroken waren. Er had daar die avond een donkere man rondgelopen. Jij wist natuurlijk meteen wie die kluisjes opengebroken had en vond het nodig meteen naar de eigenaar van de sauna te gaan om te vertellen dat hij dat soort mensen niet binnen moest laten. Jij voelde je daar de manager omdat je er zo vaak kwam en bemoeide je overal mee. Je vertelde de eigenaar dat je wist wie het gedaan had. Mijn idee daarachter was meteen dat jij daar een donkere man hebt zien lopen en dat als excuus zag om daar die kluisjes open te breken. Het zou niet de eerste keer zijn dat je met die gedachte iets weggenomen hebt wat niet van jou was.
Ook zo toen je vorig jaar op je eiland zoals we dat altijd noemden een auto zag staan waar de navigatie nog tegen het raam zat. Jij vond dat diegene dat niet moest laten zitten, dan vroeg je er om dat het gejat werd. Dus wat deed je, je tikte het raampje in en pakte de navigatie er uit. Dat iemand wel eens kon vergeten dat van het raam te halen maakte jou niet uit, jij vond dat je er recht op had wanneer iemand dat er in liet zitten. Trots vertelde je het ook nog terwijl je wist dat ik er fel tegenin zou gaan. Wat haatte ik je om die achterlijke acties.
Reacties
Een reactie posten