Hopeloze mannen

De afgelopen avond zijn we weer lekker uit geweest. Het was weer gezellig al blijft het vervelend de hopeloze mannen op afstand te houden. Oh, een praatje vind ik leuk hoor, gezellig zelfs maar ze willen altijd meer. De mannen die daar komen zijn de restjes en overduidelijk op zoek naar een vrouw.  Natuurlijk zijn daar ook vrouwen die op zoek zijn naar een man maar ik wil alleen gezellig uit. Ik maak iedereen van het begin af duidelijk dat ik niet op zoek ben. Na de vraag waarom ik niet op zoek ben leg ik uit dat ik het heerlijk vind zonder man. Ik kan doen en laten wat ik wil, ik hoef niemand verantwoording af te leggen, ik doe waar ik zin in heb, geen gezeur, ik kan eten wat en wanneer ik wil, ik kan gaan zitten wanneer ik wil. In principe heb ik nooit een man gehad dus ik mis niks en daarnaast vertrouw ik geen enkele man. Wow, nee nooit meer een andere man dan mijn zoon in huis. Mocht ik ooit weer verliefd worden dan zal het zo heftig moeten zijn dat ik daar echt een relatie voor aan wil gaan maar samenwonen nooit meer. Weer een groot verschil tussen mijn ex en mij. Hij heeft iemand nodig die voor hem zorgt, hij kan niet alleen zijn en ik kan alles zelf en geniet van het alleen zijn. Ik kan 's avonds heerlijk op de bank kruipen met een bakkie koffie of een borrel, kaarsjes aan, mooi boek of een mooie film. Dat is voor mij genieten. Hij kan alleen genieten wanneer hij aandacht krijgt, een dikke pak geld in zijn zak  en een mooie auto onder zijn kont heeft. Voor hem maakt geld gelukkig en voor mij maken mijn zoon, vriendinnen, familie en mijn werk me gelukkig. Het klinkt cliché maar zo voelt het voor mij wel. Misschien omdat ik niet meer gewend was en hij nooit tevreden is en altijd meer wil.