Je hebt iets geflikt
Je machtsspelletjes zijn over.
Je hebt geen macht meer over mij.
Tijd voor je volgende slachtoffer.
Vrijdagavond appte je me dat je iets op wilde komen halen. Ik had me voorgenomen je niets meer mee te geven maar de achtergebleven rommel mag je natuurlijk altijd komen halen.
Gisterochtend kwam je, je durfde me niet aan te kijken en wist niet hoe snel je weer weg moest komen. Mijn vermoeden dat er meer speelt werd hierdoor bevestigd.
3 maanden lang heb je je niet meer laten zien, je eigen kind niet één keer opgezocht.
Vorige week heeft hij je een appje gestuurd dat hij een Vaderdag kadootje voor je had en of je dat kwam halen. Jouw antwoord dat hij het wel mocht komen brengen deed bij ons al de haren overeind staan. In een jaar tijd heb je hem niet één keer uitgenodigd en nu mocht hij ineens komen, jouw kennende heel frappant. Later hoorde ik dat je del niet thuis was dus ja, dan mag hij komen, dan is er geen reden voor jou om bang te zijn dat je zoon zich tegen haar verspreekt over jouw geweldige karakter. Tegen de tijd dat zij thuis kwam was het voor hem tijd om te gaan. Doorzichtig.
Maar... zo hoorde ik dus dat je niet meer in de sauna kwam. ????? Vreemd, of toch niet?
De reden die je onze zoon vertelde was dat je daar regelmatig ging eten en dat dat ineens niet meer mocht. Raar verhaal, zoals onze zoon altijd zegt en inderdaad, een heel raar verhaal. Hier zit meer achter. 5 verschillende personen hebben aan mij de afgelopen tijd hun vermoedens geuit, vermoedens die ik ook had maar niet uitsprak en die ik hier ook niet uitleg om geen problemen te veroorzaken maar waarschijnlijk zijn die vermoedens met betrekking tot de sauna toch juist en is dat de reden dat je er niet meer komt of mag komen en je je hier in de buurt niet meer durft te vertonen. Dus ook de reden dat je je zoon niet meer opzocht.
Je vroeg gisteren of ik een leuke vakantie had gehad maar het interesseerde je niet, je keek maar in het rond en wilde alleen maar zo snel mogelijk verdwijnen voor iemand uit de buurt je zag. Je bent bang dat ik of iemand anders je vragen gaat stellen. Ik heb altijd gezegd dat je geen schuld, schaamte of empathie kent maar je bent hier echt niet op je gemak. Iets maakt je toch zenuwachtig maar wat weet ik niet, dat kan ik alleen maar vermoeden. Een heel zwaar vermoeden.
Om met de woorden van onze zoon te spreken "zwaar leven''.
Wat moet je nu de hele dag doen nu je niet meer naar de sauna kunt en wanneer zij de hele dag moet werken voor jou onderhoud? Dat is inderdaad een zwaar leven voor je. Je hebt geluk dat het zo'n geweldige zomer is zodat je toch de hele dag kunt liggen, lekker in het zonnetje maar wat als het weer omslaat? Dan zoek je weer een andere sauna want zo gaat het altijd; je houdt het een paar jaar ergens vol en zo gauw de mensen je daar doorhebben schuif je door naar een andere plaats.
Vrijdagavond appte je me dat je iets op wilde komen halen. Ik had me voorgenomen je niets meer mee te geven maar de achtergebleven rommel mag je natuurlijk altijd komen halen.
Gisterochtend kwam je, je durfde me niet aan te kijken en wist niet hoe snel je weer weg moest komen. Mijn vermoeden dat er meer speelt werd hierdoor bevestigd.
3 maanden lang heb je je niet meer laten zien, je eigen kind niet één keer opgezocht.
Vorige week heeft hij je een appje gestuurd dat hij een Vaderdag kadootje voor je had en of je dat kwam halen. Jouw antwoord dat hij het wel mocht komen brengen deed bij ons al de haren overeind staan. In een jaar tijd heb je hem niet één keer uitgenodigd en nu mocht hij ineens komen, jouw kennende heel frappant. Later hoorde ik dat je del niet thuis was dus ja, dan mag hij komen, dan is er geen reden voor jou om bang te zijn dat je zoon zich tegen haar verspreekt over jouw geweldige karakter. Tegen de tijd dat zij thuis kwam was het voor hem tijd om te gaan. Doorzichtig.
Maar... zo hoorde ik dus dat je niet meer in de sauna kwam. ????? Vreemd, of toch niet?
De reden die je onze zoon vertelde was dat je daar regelmatig ging eten en dat dat ineens niet meer mocht. Raar verhaal, zoals onze zoon altijd zegt en inderdaad, een heel raar verhaal. Hier zit meer achter. 5 verschillende personen hebben aan mij de afgelopen tijd hun vermoedens geuit, vermoedens die ik ook had maar niet uitsprak en die ik hier ook niet uitleg om geen problemen te veroorzaken maar waarschijnlijk zijn die vermoedens met betrekking tot de sauna toch juist en is dat de reden dat je er niet meer komt of mag komen en je je hier in de buurt niet meer durft te vertonen. Dus ook de reden dat je je zoon niet meer opzocht.
Je vroeg gisteren of ik een leuke vakantie had gehad maar het interesseerde je niet, je keek maar in het rond en wilde alleen maar zo snel mogelijk verdwijnen voor iemand uit de buurt je zag. Je bent bang dat ik of iemand anders je vragen gaat stellen. Ik heb altijd gezegd dat je geen schuld, schaamte of empathie kent maar je bent hier echt niet op je gemak. Iets maakt je toch zenuwachtig maar wat weet ik niet, dat kan ik alleen maar vermoeden. Een heel zwaar vermoeden.
Om met de woorden van onze zoon te spreken "zwaar leven''.
Wat moet je nu de hele dag doen nu je niet meer naar de sauna kunt en wanneer zij de hele dag moet werken voor jou onderhoud? Dat is inderdaad een zwaar leven voor je. Je hebt geluk dat het zo'n geweldige zomer is zodat je toch de hele dag kunt liggen, lekker in het zonnetje maar wat als het weer omslaat? Dan zoek je weer een andere sauna want zo gaat het altijd; je houdt het een paar jaar ergens vol en zo gauw de mensen je daar doorhebben schuif je door naar een andere plaats.
Reacties
Een reactie posten